Visuele inspectie van staalkabels
De visuele inspectie kan worden gedefinieerd als de eerste beoordelingsmethode voor een correcte evaluatie van metalen staalkabels.
De methode bestaat uit het zorgvuldig bekijken van de kabel om te zoeken naar tekenen van verslechtering en het vastleggen van de resultaten in een rapport. In alle bijgewerkte versies van ISO4309 werd de visuele inspectie altijd beschouwd als de voornaamste of als enige inspectietool, ondanks dat in de meest recente versies ook de MRT-inspectie is opgenomen. De ISO 4309-standaard vermeldt de beoordelingsmethode voor elk type defect dat in een kabel kan optreden.
Een visuele inspectie mag niet worden verward met een eenvoudige zoekactie naar macro-defecten. Het is een uiterst delicate operatie die door een competente persoon dient te worden uitgevoerd. Een goede technicus moet verschillende soorten defectkenmerken herkennen, zoals beschadigde draden, dalbreuken, golving, enz. Dit type inspectie kan uren in beslag nemen, afhankelijk van de kabel en de inspectieomstandigheden.
Zichtbare defecten bij staalkabels
1. Uitstulping
Onderstaande afbeelding toont een Kernprotrusie. Dit type uitstulping kan worden veroorzaakt door schokbelasting en door onjuiste installatie.
Draaivrije (rotatie-resistente) staalkabels moeten worden geïnstalleerd op een takel en met extra zorgvuldigheid op gepaste wijze worden gehanteerd om schade aan de kabel tijdens het installeren te voorkomen.
Als er draaiing of torsie in de kabel wordt gebracht, kan de kern gaan glijden en een uitstulping in de kabel veroorzaken. Deze protrusie is een voorbeeld van een macro-defect en voldoende reden om de kabel buiten gebruik te stellen en te verwijderen.
2. Beschadigde kabels door externe vermoeiing
In onderstaande afbeelding zien we een beschadiging aan de buitenkant van een kabel. De rechte uiteinden van de gebroken draden duiden erop dat het hier om vermoeiingsbreuken gaat.
Staalkabels op een takel zijn onderhevig aan veelvuldig herhaalde buigingen over kabelschijven, waardoor de kabel scheuren in de buitenste draden gaat vertonen. Hoe kleiner de kabelschijf is (in verhouding tot de diameter van de staalkabel), hoe groter de buigingsvermoeiing.
Zodra de eerste beschadigde draden zichtbaar worden, ontstaat hierdoor een domino-effect en verschijnen er binnen afzienbare tijd nog veel meer.
Bij een uitgebreide visuele analyse zouden deze gebreken kunnen worden ontdekt. Een goede visuele inspectie wordt echter vaak belemmerd door smeer, te donkere werkomstandigheden en een slechte bereikbaarheid van de kabel; in deze gevallen kan MRT de gebreken eenvoudig herkennen en uitkomst bieden. Het maakt in feite niet uit of defecten zichtbaar zijn of niet - ze zijn hoe dan ook aanwezig.
3. Dalbreuken
Een dalbreuk is een speciaal defect dat vrij moeilijk te identificeren is, omdat het breekpunt zich gewoonlijk bevindt in het dal tussen de strengen. Dalbreuken worden meestal veroorzaakt door wrijving/beknelling tussen draden onderling, iets wat optreedt door de krachten tussen draden terwijl de kabel onder buigbelasting staat, tijdens het oprollen en wanneer deze over kabelschijven loopt.
Dit verschijnsel is heel gevaarlijk omdat de aanwezigheid van dalbreuken meestal duidt op interne verslechtering van de kabel.
Buigen van de kabel onthult verborgen gebroken draden en terwijl u dat doet, hoort u mogelijk een krakend geluid vanuit de binnenkant van de staalkabel. Natuurlijk is het niet altijd mogelijk om de kabel te buigen. In dat geval kan een Magnetic Rope Test heel nuttig zijn om dalbreuken te detecteren.
Wees voorzichtig wanneer u een staalkabel inspecteert, want dit zijn waarschijnlijk de moeilijkste soorten kabelbreuken om te vinden!
4. Interne defecten
Bij sommige soorten staalkabels zijn de meeste defecten intern. Bij kabels met geringe rotatie komen interne defecten erg vaak voor. Dit fenomeen wordt ook beschreven in de ISO4309-standaard.
Onderstaande afbeelding toont een staalkabel met geringe rotatie, voor- en nadat de buitenste (externe) laag draden is verwijderd.
Links ziet u dat de buitenlaag geen defecten heeft, terwijl u in de rechter afbeelding ziet dat de binnenlaag volop gebroken draden bevat. In dit geval is visuele inspectie niet de juiste methode om de conditie van de kabel te evalueren en is een MRT nodig.
5. Interne corrosie
Interne corrosie is niet zo gemakkelijk te vinden. Deze kan visueel worden gedetecteerd wanneer een rood poeder tevoorschijn komt uit de gedeelten tussen de kabeldraden in. Helaas is dit niet genoeg om de kabelconditie te evalueren, want roest kan ook voortkomen uit andere onderdelen van de installatie, zoals katrolschijven en -blokken.
Kijk uit! Dit soort defect kan in praktische toepassingen van cruciaal belang zijn. Wanneer het vermoeden van interne corrosie bestaat, is het beter om een MRT uit te voeren.
